De mangalsutra is een ketting, gedragen als symbool van een getrouwde vrouw. De bruidegom doet tijdens de Hindoeceremonie de ketting bij zijn bruid om. Het is een belofte van de man aan zijn bruid dat hij voor altijd voor haar zal zorgen en haar zal beschermen tegen alle kwaad.
Oorsprong
De oorsprong van de mangalsutra gaat ver terug. Niet een paar honderd jaar, maar eeuwen. Het doel was om het boze oog weg te houden.
De mangalsutra wordt beschouwd als een van de drie belangrijkste 'Soubagyalankar' (Soubhagya = huwelijkse staat als getrouwd; alankar = ornament); een sierraad die de wereld vertelt dat dit het ornament van een getrouwde vrouw is. Van oorsprong was dit slechts een gele draad. Geverfd met kurkuma. En vroeger werd deze gele draad om de pols van de vrouw gebonden. Aan de mangalsutra hangt een hanger in de vorm van 2 gouden munten. In de loop van de tijd is de mangalsutra met zwarte en gouden kralen ontstaan. Tijdens de huwelijksceremonie bindt de bruidegom, onder begeleiding van mantra’s, de mangalsutra bij de bruid om.
"Deze heilige draad is verantwoordelijk voor het welzijn van mijn leven. Jij bent degene met vele veelbelovende kwaliteiten. Ik bind deze draad om je nek in de hoop dat je honderd lange jaren met me leeft ".
Traditioneel gesproken wordt de mangalsutra in drie knopen vastgemaakt (wanneer de traditionele draad wordt omgehangen). Elke knoop heeft een speciale betekenis. De eerste knoop betekent blijvende trouw aan de man, tweede knoop symboliseert betrokkenheid bij het gezin en de derde knoop staat voor toewijding aan de Almachtige. Het is de bedoeling dat de vrouw nooit afscheid neemt van haar mangalsutra zolang haar echtgenoot nog leeft.
Verschillende staten, verschillende stijlen
Mangalsutra’s zijn er letterlijk in alle maten en soorten. De soort mangalsutra die je draagt is afhankelijk in welke staat en regio (uit India) je komt. Zo wordt in een groot gedeelte van Noord - India een mangalsutra gedragen met veel zwarte kralen en een gouden hanger. In het Westen draagt men (voornamelijk) een ketting met zwarte kralen en twee gouden munten in het midden. De zwarte kralen zouden alle negatieve vibraties absorberen. In het zuiden van India dragen ze een mangalsutra van goud of een gele draad (witdraad wat geel gemaakt is met kurkuma) met in het midden twee gouden munten.
Een mangalsutra is vaak aan beide kanten gelijk. De gouden en zwarte kralen komen bijeen bij een hanger die traditioneel uit twee gouden delen bestaat (munten of een ander symbool). De twee parallelle delen van de ketting staan symbool voor de energieën van Shiva en Shakti. Een traditioneel ontwerp met bevat negen zwarte kralen op een rij, gevolgd door negen gouden kralen. De negen zwarte kralen vertegenwoordigen de negen vormen van de oerkracht (adishakti). Deze moet de negatieve energie uit de buurt van het echtpaar verwijderen. De combinatie van de gouden en de zwarte kralen heeft positieve invloed op de vrouw en haar omgeving.
De mangalsutra vandaag de dag
Steeds vaker zie ik Surinaams Hindoestaanse jonge vrouwen met een mangalsutra. De invloed van Bollywood is groot. Veel meisjes die ik hierover heb gesproken vinden het eerder een fashion statement dan een traditionele sierraad. Vrouwen die niet van goud houden kiezen voor witgoud met een diamanten hanger, de meer Westerse benadering.
Leuke weetjes
- Het heeft een enorme evolutie ondergaan in de noordelijke delen van India, maar is nog steeds erg traditioneel in het zuiden.
- Verschillende benamingen van het sierraad: Thaali, Dehjoor, Minnu, Mangalyam, Taagpaag, Thirumangalyam, Mangalasutramu, Pustelu, Ramar Thaali, Bottu, Dhaaremani, Muhurthmani, Maangalya-Sutra.
- In het zuidelijke deel heeft het drie knopen waarvan er twee zijn verbonden door de bruidegom en een door de zuster van de bruidegom.
- De vrouwen in Punjab dragen geen mangalsutra.
- Het wordt door de bruidegom voor zijn bruid gekocht.
- Het wordt als een slecht voorteken beschouwd als de draad van mangalsutra om de een of andere reden wordt verbroken.
Ga jij een mangalsutra dragen?
Simply Bliss
Aartie
Meer lezen?
Sindoor in het Hindoehuwelijk